voortplanting en geboorte

Bij veel soorten bidsprinkhanen is de paring een gevaarlijk moment voor het mannetje. Vaak is het vrouwtje een stukje groter dan het mannetje en loopt het mannetje het risico op gegeten te worden door het vrouwtje. Om de kans op kannibalisme te verkleinen is het belangrijk dat het vrouwtje geen homger heeft. Mijn advies, mest het vrouwtje vet, blijf voeren tot ze weigert te eten.

Onderstaand is links te zien wat het verschil is tussen mannetjes en vrouwtjes, dit is ongeveer zichtbaar vanaf L5.

Rechts zie je de paring en het leggen van de eitjes. Bij 1 benaderd het mannetje het vrouwtje voorzichtig en klimt hij op haar rug, hier kan hij zo een paar uur wachten op het juiste moment. 2 laat de paring zien. Bij 3 worden de eitjes gelegd door het vrouwtje in een zogenaamde otheek (een omhulsel om de eitjes te beschermen) Na een dag of twee is de otheek uitgehard en donkerder van kleur geworden, zie 4.

Vrouwtjes kunnen meerdere otheken leggen voor ze sterven. Let erop dat vrouwtjes altijd eieren leggen, zelfs als ze niet bevrucht zijn door een mannetje, wat betekent dat de otheek nooit zal uitkomen. Aan de buitenkant is niet te zien of een otheek is bevrucht, wacht daarom gewoon af. Een vrouwtje hoeft maar 1 keer bevrucht te worden om haar levenlang jongen te kunnen produceren. Wat ik vaak doe is na de paring (als ik het zie) met een stift een vlekje op de rug van het vrouwtje zetten, zo weet ik of ze jongen kan produceren.

Mijn ervaring laat zien dat de paring veelal gewoon overdag plaatsvindt, net als het leggen van eitjes (normaal gebeurd dit in de nacht, maar misschien is dit in gevangenschap anders) Houd de otheken in de bak of plaats ze appart. Probeer ze niet te verwijderen van het oppervlak waarop ze zijn gelegd, want ze zitten aardig vast en zo maak je ze kapot. De otheek moet net als de bidsprinkhaan warm en vochtig worden gehouden om goed te ontwikkelen.